حرف دل ۸۸

البته این شعری است که سال قبل جاش بود ولی به نظر من حرف سال هشتاد وهشته!

داد میزنه این روزا، توی خیابون، فِری

بسیجیه واقعی، همت بود و باکری

***

بسیجیه واقعی،اونه که مرده باشه! !

زنده اگر بمونه، باید تو خونه باشه! !

***

به یاد من نمونده، خاطره ی زیادی

ز همت و باکری، به غیره کلیاتی

***

یاد ندارم که همت، مسجد سوزونده باشه

نماز جمعه ها شو، اونجوری خونده باشه

***

میشه مگر باکری هیئت ندیده باشه

به شهر و خونه هامون آتیش کشیده باشه

***

یقین دارم باکری، بچه مسلمون بوده

پرچم ایران ما، براش مثه جون بوده

نه مثل سبزیه آش! بیاد میون میدون

تا که بهش بخندن کوچیک و پیر و جوون

***

برای دفع دشمن، باکری داده خونش

نه در ره بی بی سی، حذر کنه ز جونش

***

غصه نخور بسیجی، اینم یه جور جهاده

موندنه تو راه حق، نه آسونه نه ساده

***

یادم میاد یه روزی، به وقت انتخابات

قِر میومد یه بانو، با کلی افتضاحات

***

رو پرچمه تو دستش، اسم پیامبر هم بود

چیکار میکرد اون اگر،برادر همتم بود؟

***

غربتمون رو امروز، باکری ها میدونن

که سبزیا میرقصن تو شهرمون، میخونن

***

همون جماعتی که، شکسته پشت همت

داد میزنه: حمایت، بسیجیه باغیرت!

***

بسیجیه باغیرت،جون کف دستش گذاشت

مثل داداش کبیری، ما همه رو جاگذاشت

***

وقتی گلی و پری، با هم میرن خیابون

حرمت خون همت، فنا میشه چه آسون

***

غصه نخور بسیجی، اینم یه جور جهاده

موندنه تو راه حق، نه آسونه نه ساده

***

تا حامیه بعضیا، اون رجویه نازه

خیال نکن باکری، با سبزیا میسازه

***

منافقا همیشه، ریگ توی کفششونه

بسیجیه باغیرت، دشمن جونشونه

***

میترسن اینکه امروز، بسیجیا بیدارن

تا ترسشون بریزه، شرط و شروط میذارن

***

خیلی باحالن ولی، خیالشون چه خامه

زندگیه بسیجی، خودش یه جور پیامه

***

حب ولایت، اما، تو قلبمون میمونه

چشم حسود کور بشه، که قلبامون جوونه

***

یه وقت باید بجنگی، تو جبهه ها تو میدون

یه وقتی هم که جبهه، میشه همین خیابون

***

غصه نخور بسیجی، اینم یه جور جهاده

موندنه تو راه حق، نه آسونه نه ساده

شعر از علی میرزائی مهرماه 1388